Goed Genoeg – Lori Gottlieb

Eerlijk gezegd kreeg ik jeuk van het boek ‘Goed genoeg’ van de Amerikaanse onderzoeksjournaliste Lori Gottlieb. Met name omdat Ex dit boek in het kader van zijn onderzoek naar wat vrouwen willen (een wat dubieus gevolg van onze scheiding) constant in mijn buurt liet slingeren. Maar de proloog voorspelde evenmin veel goeds.

Die gaat namelijk als volgt: er is een vrouwenwarenhuis met zes verdiepingen. In dat warenhuis kun je een man uitzoeken. Er is slechts 1 spelregel: je mag maar 1 keer naar boven. Op de eerste verdieping zijn de mannen gewoon aardig. Op de tweede verdieping vind je mannen die aardig en knap zijn. Op de derde verdieping blijken de mannen aardig en knap en hebben ze ook nog eens humor. Op de vierde wordt het echt feest, want daar staan de mannen die aardig, knap en humoristisch zijn en ook nog eens van (jouw) kinderen houden. Nu heb je wel het punt bereikt dat je rechtsomkeert kan maken met een goede vent aan je zijde. Hm. Toch nog even snel op de vijfde kijken. Goeie actie, want daar zijn de mannen aardig, knap, humoristisch, kindvriendelijk en rijk! Wat? Is er nog een zesde? Vergeet de tot dan toe bij elkaar gescharrelde handelswaar en sprinten met die vrijgezelle reet. Maar op de zesde is… NIETS. De mannen van de zesde bestaan eenvoudigweg niet. Geintje! You lost – big time.

Tamelijk afschrikwekkend niet? Te Amerikaans, te hysterisch, te voor de hand liggend. Maar eenmaal geconfronteerd met een vakantioneel boekentekort, zat er niets anders op. Ik ben het gaan lezen. En eerlijk is eerlijk: ik heb het niet meer weggelegd.

Het zit namelijk zo. Gottlieb legt uit hoe het komt dat hoogopgeleide vrouwen vaker vrijgezel zijn (en blijven) dan laagopgeleide vrouwen en mannen in het algemeen. Ze beschrijft:

• hoe vrouwen van 30+ geneigd zijn zichzelf nog steeds de marktwaarde toe te kennen die ze hadden toen ze medio twintig waren;
• hoe die marktwaarde is gekelderd als gevolg van de verminderde beschikbaarheid van het mannelijk geslacht en het irreele eisenpakket dat vrouwen er op na houden;
• hoe vrouwen elkaar voorhouden dat ze recht hebben op voldoening van dat eisenpakket en zich daar naar gedragen;
• en hoe de normale, leuke man, die bij nader inzien heel geschikt blijkt te zijn, ondertussen is getrouwd en een heel familiair bouwwerk uit de grond stampt. Zonder jou.

De kern van Gottliebs betoog: je hebt maximizers – zij die altijd zullen doorzoeken naar perfectie – en satisfiers – zij die begrijpen dat die zoektocht ongelukkig maakt omdat alleen ‘goed’ geluk kan brengen. Als je een maximizer bent, heb je een probleem. Je zoekt immers iets dat niet bestaat. Haar oplossing: ga eens na wat je wensen zijn en wat je nodig hebt. En maak het onderscheid tussen die twee. Bijvoorbeeld: je wil een man die minimaal 1.80 is, maar je hebt iemand nodig die je geen intellectuele marathon laat rennen. Het eerste is overkomelijk; het tweede niet. Of je wil graag iemand met wie je van de passie in de gordijnen hangt, maar hebt iemand nodig die betrouwbaar is. Hoewel te betreuren, heb je het eerste niet nodig en zou je daar afstand van kunnen doen; het tweede is een absoluut vereiste voor een stabiele, fijne relatie. Gottlieb heeft meer van dat soort handigheidjes die je bij tijd en wijle een Aha-erlebnis bezorgen. Het voert hier te ver om die allemaal uit de doeken te doen, maar het boek is een aanrader voor iedere vrouw die maar niet begrijpt waarom een vrijgezellenbestaan leidt terwijl ze zo makkelijk is.

Ik ga maar eens een lijstje maken. Van wensen en benodigheden. Mijn eisenbril afzetten en afwachten (of ik van de weeromstuit de vrouwenliefde ga waarderen). En dit boek kopen voor vriendin M., die haar vriend recentelijk dumpte omdat hij niet perfect genoeg was – terwijl zij als gesjeesde student en alleenstaande moeder van een kind van 3 haar tijdelijke arbeidscontract binnenkort ziet aflopen. Is ze vast blij mee.